 |
| Helen aprende a distinguir as expresións faciais |
Na película "El
milagro de Anne Sullivan" contase a historia de Hellen
Keller, a protagonista, que tras sufrir unha forte febre de nena queda
cega, xorda e muda. Esta vive no seo dunha familia de posibles pero non se
comporta dunha forma apropiada senón como unha nena malcriada. Isto é así ata a
chegada de Anne Sullivan, un personaxe moi importante que actuará
como unha profesora e fará que esta rapaza comece a entender o significado das
cousas e a maneira na que estas se executan.
Na historia vese como en
moitos momentos da acción, cando a nena fai algo malo ou non se comporta como
debería é a nai a que sae na súa defensa. Por outro lado hai unha visión
xeneralizada de que Helen non ten solución e que non se pode
facer nada con ela, ata o punto de que o pai pensa que o mellor para poder
vivir tranquilos é mandala a un “centro especializado”.
Pola contra temos a visión
que nos ofrece Anne , esta opina que a nena se pode curar sempre
e cando a traten como un ser humano mais e non como un ser inferior. Desta
maneira observamos que o afecto que lle teñen os pais se parece máis a lástima
có afecto real e que este non ten porque estar desligado da disciplina e o
saber comportarse.
Anne aprecia a
Helen pero precisamente por iso pretende ensinarlle o mundo e como vivir en
harmonía coa súa familia. Para isto require de valentía, para
enfrentarse ao problema; persistencia, para non rendirse a medio
camiño e recoller peores resultados ca os iniciais e sobre todo o factor máis
importante é a esperanza de obter bos resultados nalgún
momento do proceso.
Se queremos ver un trailer desta película podemos
facelo aquí.
Se alguén quere saber mais do seu director, Arthur
Penn, pode consultar a súa biografía aquí.
No hay comentarios:
Publicar un comentario